نصیحت کردن نوجوانان و کودکان 11 - آبان - 1394 121 ـ پسر 13 ساله ام به هیچ وجه به نصیحت هایم گوش نمی کند. آیا در جایگاه مادر که وظیفه ام تربیت او است، حق ندارم نصیحتش کنم؟ فرزند شما وارد دوره نوجوانی شده است و به جهت حس استقلالی که دارد، به شدت در مقابل نصیحت های والدین به ویژه مادر مقاومت می کند؛ زیرا این پند و اندرزها به طور غیرمستقیم به او پیام می دهد که هنوز بچه است؛ در حالی که او خود را بزرگ می پندارد؛ بنابراین بکوشید به جای تذکرهای پی در پی، از روش الگویی (در همین قسمت پرسش و پاسخ تربیتی با موضوع تربیت دینی آورده شده است) و القای غیرمستقیم استفاده کنید. اگر مجبورید از اندرزهای کلامی بهره ببرید، بکوشید به کمترین مقدار بسنده کنید و شرایط آن (ر.ک: پرسش 123) را از نظر دور ندارید. 122 ـ فرزندانم را چگونه نصیحت کنم تا اثرگذار باشد؟ برای تأثیر بیشتر نصیحت بر فرزندان، از راهکارهای ذیل استفاده کنید: 1. عبرت آموزی: وقتی فرزندان خود را برای اصلاح بدرفتاری شان پند می دهید، از همسالانی بگویید که به جهت رفتار مشابه، دچار مشکل شده اند؛ عاقبت بد آنان عبرت آموز است. 2. یادآوری نعمت ها: نعمت های خدای بزرگ( پدر، مادر، سلامت، امکانات و...) را یادآوری کنید. کودک یا نوجوانی که متوجه نعمت های الاهی باشد، کمتر به سمت خلاف می رود. این شیوه ای قرآنی است. خداوند متعال خطاب به رسول گرامی اش می فرماید: الم یجدک یتیماً فاوی و وجدک عائلاً فاغنی فاما الیتیم فلا تقهر آیا خداوند، تو را یتیمی نیافت و در پناه خود جای داد، و تو را ره گم کرده نیافت و راهنمایی کرد، و تو را فقیر نیافت و توانگر ساخت؟ پس یتیم را میازار. 3. فرض مخالف: هنگام نصیحت، او را متوجه سازید که اگر به بدرفتاری اش ادامه دهد، ممکن است خداوند نعمت ها را از او بگیرد. لو نشاء جعلناه اجاجاً فلولا تشکرون. اگر می خواستیم، آب خوش و گوارا را تلخ می کردیم. چرا سپاس نمی گزارید؟ 123 ـ فرزندانم را چگونه نصیحت کنم تا بر آنان اثر بگذارد؟ اگر می خواهید پندهای شما بر فرزندانتان تأثیر داشته باشد، شرایط ذیل را رعایت کنید: 1. به مقدار ضرورت بسنده کنید. نصیحت پی در پی، سبب لجاجت فرزندان می شود و رفتار ناشایست را در آنان تثبیت می کند. توجه داشته باشید که حتی بزرگسالان نیز پند را به سختی می پذیرند. نصیحت مانند روغن کرچک است که دادنش راحت، ولی خوردنش بسیار ناخوشایند است. 2. خودتان به موعظه هایتان عمل کنید. در روایات آمده است: ان العالم إذا لم یعمل بعلمه زلّت موعظته عن القلوب کما یزلّ المطر عن الصفا اگر دانا به دانش خود عمل نکند، موعظه اش از قلب ها می لغزد؛ همان گونه که قطره آب از روی سنگ فرو می ریزد. 3. برای تأثیر نصیحت، باید بین خود و فرزندانتان رابطه ای قلبی و عاطفی برقرار سازید. دل فرزند به والدینی روی می آورد که با آنان انس داشته باشد. امام علی می فرماید: قلوب الرجال وحشیةٌ فمن تألفها اقبلت علیه. دل های انسان ها وحشی اند؛ پس به کسی روی می آورند که با آن ها انس گیرد. موانع رابطه قلبی، مانند زنگارهای روی آهن است که جلو جذب آهن‌ربا را می گیرد. 4. هنگام پند دادن، خوشرو باشید. ترشرویی، جلو تأثیر پند را می گیرد. 5. از لحنی نرم استفاده کنید و به آرامی تذکر دهید. وقتی خداوند بزرگ، موسی و هارون را به سوی فرعون فرستاد، بدانان فرمود که با او به نرمی سخن بگویند: فقولا له قولاً لیناً. 6. نصیحت های شما به ویژه برای نوجوان باید پنهانی باشد. نوجوان با توجه به ویژگی شخصیت طلبی اش نصیحت شنیدن در جمع را برنمی تابد. 7. در پند و اندرزها، به منفعت و مصلحت فرزند توجه کنید و مصالح خود را در نظر نگیرید. اگر فرزند شما احساس کند نصیحت های شما برای منافع خودتان است، چندان اثری نخواهد داشت. 124 ـ وقتی نوجوان 14 ساله ام را نصیحت می کنم، به شدت مقاومت نشان می دهد. اشکال کار کجا است؟ اگر نصیحت های شما به صورت ذیل باشد، فرزندتان( به ویژه نوجوان) در برابر آن، مقاومت روانی خواهد داشت: 1. همراه با سرزنش: نصیحت های خود را با سرزنش همراه نکنید. جمله هایی مانند« تو کی آدم می شی» هنگام نصیحت، اثر آن را از بین می برد. 2. همراه با دستور: پندهای خود را در قالب امر القا نکنید. جمله هایی چون « بهت دستور می دم که...» اثر بخش نخواهد بود. 3. با القاب زشت: هنگام نصیحت، از القاب زشتی چون شلخته، بی عرضه، چلفتی، چلاق، چُل مَن و... بپرهیزید. 4. با تهدید: نصیحت همراه با تهدید، نوجوان را به مقاومت روانی و لجاجت می کشاند؛ پس او را با جمله هایی چون « اگه یک بار دیگه...» تهدید نکنید. 5. با هشدار: برخی والدین گمان می کنند که اگر پندهای خود را با هشدارهایی چون « بدبخت می شی؛ بیچاره می شی؛ به گدایی می افتی و...» همراه کنند، اثر بیشتری خواهد داشت؛ حال آن که چنین نیست؛ بلکه ممکن است، بیچارگی و بدبختی را به فرزند خود تلقین کنند. 6. با تحریک شدید عواطف: گاهی والدین( به ویژه مادر)، هنگام نصیحت فرزند خود، عاطفه او را بیش از حد تحریک می کنند که به جریحه دار کردن عاطفه، بیشتر شباهت دارد. تحریک عاطفه و احساس فرزند، شیوه ای خوب برای تربیت فرزند است(ر.ک: پرسش 52)؛ اما اگر با جمله هایی چون « با این کارت منو روونه قبرستون می کنی» همراه شود، افزون بر فشارهای روحی بر او، اثر خود را نیز از دست خواهد داد. 7. با طعنه و تمسخر: هنگام پند دادن به فرزند خود، به او طعنه نزنید و مسخره اش نکنید:« در سلیقه رو دست نداری!» 8. با نقش دادن: هنگام نصیحت فرزند، هرگز به او نقش های منفی( تو مایه ننگ خانواده ما هستی) ندهید؛ زیرا به جهت اثر تلقینی آن، ممکن است باور کند. 9. به شکل سخنرانی: گاهی والدین( به ویژه پدر) هنگام نصیحت فرزند خود، بیست دقیقه سخنرانی می کنند و جالب آن که در پایان سخنرانی می گویند: من گنگ خواب دیده و عالَم تمام کَر من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش اگر می خواهید فرزندتان در برابر پندهای شما مقاومت کمتری داشته باشد، افزون بر رعایت شرایط نصیحت (ر.ک: پرسش 123) از جمله های کوتاه استفاده کنید. بیایید از اولیای الاهی و امامان معصوم : درس بگیریم که با سخنان کوتاه خود ( کلمات قصار)، آثار شگرفی بر مخاطبان خود می گذاشتند. فضیل عیاض و بشر حافی را جمله هایی کوتاه دگرگون ساخت. 125 ـ نوجوان 15 ساله ام اصلاً انتقاد پذیر نیست و در برابر کوچک ترین انتقادها اشک می ریزد. برای مواجهه با این مشکل چه کنم؟ انتقاد پذیری، سخت، و در دوران بلوغ به جهت التهاب های این دوران و زودرنجی نوجوان، سخت تر است؛ به همین جهت با کوچک ترین انتقاد شما، در چشمانش اشک جمع می شود و بغض گلویش را می فشرد؛ پس بکوشید به جای انتقاد، بیشتر از تربیت خاموش، یعنی سکوت و نگاه (ر.ک: پرسش 127). استفاده کنید. سکوت شما در برابر بدرفتاری او که نشان دهنده کرامت شما است، سبب سازندگی نوجوانتان خواهد شد. در صورت امکان، از شیوه « به در بگو، دیوار بشنود»، استفاده کنید تا از مقاومت روانی او کاسته شود. اگر گاهی مجبور می شوید به طور مستقیم اشکالات او را بگویید، نکات ذیل را رعایت کنید: 1. به کمترین مقدار بسنده کنید؛ چرا که امام علی (علیه السلام) فرمود: الافراط فی الملامة یشبُ نار اللجاجة زیاده روی در سرزنش، آتش لجاجت را شعله ور می سازد. 2. پیش از انتقاد، از او اجازه بگیرید. در صورتی که اجازه دهد، مقاومت روانی اش از بین خواهد رفت و سخن شما را می پذیرد و اگر اجازه ندهد، خود درباره رفتارهایش تفکر می کند و متوجه اشتباهش خواهد شد. 3. ابتدا نقاط مثبت او را بگویید. 4. به جای پیام « تو»، از پیام « من» استفاده کنید. در پیام « تو»( تو بی نظمی)، اشکال را متوجه فرزند می کنید؛ اما در پیام « من» ( وقتی می بینم لباس هایت را می ریزی، ناراحت می شوم) احساس خودتان را بیان می کنید که تأثیر افزون تری دارد. 5. از « رفتار» فرزندتان انتقاد کنید و « خودش» را به باد انتقاد نگیرید. 127 ـ پسر 10 ساله ام در برابر تذکرهای کلامی من و پدرش بسیار مقاومت می کند. آیا راهی دیگر برای اصلاح او وجود دارد؟ می توانید از روش تربیت خاموش استفاده کنید. تربیت خاموش، دو شکل دارد: استفاده از سکوت و استفاده از نگاه. وقتی فرزندتان رفتار نابهنجاری از خود بروز می دهد، با اظهار ناخشنودی در چهره، سکوت کنید. سکوت شما سبب تأمل فرزند و سازندگی او می شود. امام علی فرمود: رُبّ سکوتٍ ابلغُ من کلامٍ چه بسا سکوتی که از سخن، رساتر است. گاهی سخن بر زبان جاری نمی شود؛ اما سکوت شما با فرزند حرف می زند. پرمود بترا ( Permuda Betra)، روان شناس غربی می گوید: حرف هایی که بر زبان جاری نمی شوند، از سخنانی که بر زبان جاری می شوند، مهم ترند. شکل دیگر تربیت خاموش، استفاده از نگاه است. نگاه انسان، دنیایی حرف دارد. گاهی یک نگاه پرمعنا، سرنوشت تاریخ را دگرگون ساخته است. معلم عمر بن عبد العزیز، هنگام عبور از کوچه، با شنیدن سخنان ناشایست وی درباره امام علی 7 نگاهی از روی ناخشنودی کرد و گذشت و همین نگاه سبب شد تا عمر پس از رسیدن به حکومت، دشنام دادن به امام علی 7 را ممنوع کند. با نگاه می توان تقاضا، اعتراض یا تهدید خود را به فرزند منتقل کرد. استفاده از این روش برای فرزند شما که در برابر سخنانتان مقاومت شدیدی دارد، مناسب است. 120- برای تربیت کودک 5 ساله ام، دائم او را نصیحت می کنم. آیا این روش درست است؟ نصیحت و موعظه، یکی از روش های تربیت است؛ اما باید از آن حساب شده و سنجیده استفاده شود. پند دادن، نزد اولیای الاهی جایگاه ویژه ای دارد. رسول خدا می فرماید: إن الدین النصیحة همانا دین، پند دادن است. شما می توانید کودک 5 ساله خود را نصیحت کنید؛ زیرا کودکان تا این سن، کمتر در مقابل پند و اندرزهای کلامی والدین مقاومت نشان می دهند؛ اما زیاده روی نکنید. نصیحت فراوان اثرش را از دست می دهد. بهتر است برای نصیحت کودکان، از موقعیت های عاطفی. استفاده کنید. در این موقعیت ها که فرزند به والدین خود اظهار محبت می کند، مقاومتش در برابر پندها بسیار کم خواهد شد.

مفاهیم زندگی

* اگر می‌خواهید راحت باشید و کمتر بدوید، اگر می‌خواهید خوشبخت باشید؛ بیشتر بخوانید و مطالعه کنید.

* سعی کنید تا پایان هرکاری، از موفقیت در باره آن با کسی صحبت نکنید.

* برای حضور در جلسات حتی یک دقیقه هم تاخیر نکنید؛ خوش قول باشید.

* در برخی از موارد سکوت تنها پاسخی است که اصلا ضرر ندارد ؛ یاد بگیریم برخی اوقات سکوت کنیم.

* وقتی در جایی مهمان هستید سعی کنید؛ نوشیدنی‌های داخل لیوان و یا فنجان را تا آخر آن ننوشید.

* در اختلاف خانوادگی حتی اگر حق با شماست؛ شجاع باشید. بهتر است شما از همسرتان عذر خواهی کنید.

* نه آنقدر کم بخورید که ضعیف شوید و نه آنقدر زیاد بخورید که مریض شوید.

* بدترین شکل دل تنگی آن است که در میان جمع باشید اما تنها باشید.

* هرگز بدون اطلاع به خانه و یا محل کار کسی وارد نشوید.

* هوشیار باشید، استفاده از مشروبات و نوشیدنی الکلی شما را گرفتار خواهد کرد.

* هیچ وقت وجدان خودتان را گول نزنید؛ زیرا درستی و نادرستی کار شما را به خودتان اعلام می‌کند.

* جای را کثیف نکنید، اگر حوصله تمیز کردن آن را ندارید.

* بخشیدن خطای دیگران بسیار قشنگ است، تجربه کردن آن را به شما پیشنهاد می‌کنم.

* همه جا از همسرتان تعریف و تمجید کنید حتی در جهنم.

* با کارمندان خود مهربان؛ ولی قاطع باشید.

* غرور کسی را نشکنید، چون مثل شیشهٔ شکسته برای شما، خطر آفرین است.

* عمل خلاف را، نه تجربه کنید، نه تکرار.

* تا آنجایی که می‌توانید لبخند بزنید، مطب دکترها را خلوت می‌کند (هرگز مریض نمی‌شوید).

* اگر اشتباه کردید؛ با شجاعت اقرار کنید که اشتباه کرده‌اید.

* هنر نواختن را یاد بگیرید، نواختن موسیقی در هیچ کشوری گدایی نیست.

* هنگام صحبت کردن با دیگران به چشم‌های آن‌ها نگاه کنید تا پیام و کلام شما را درک کنند.

* با دندان خود میخ را نکشید.

* کسی را که به شما امیدوار است نا امید نکنید.

* برای کسی که دوستش دارید در روز تولدش پیام تبریک ارسال کنید.

* در دفتر و منزل خودتان سعی کنید؛ گل‌های زیبا داشته باشید.

* حسابداری و روش‌های آن را حتماً یاد بگیرید.

* عمر مُد کوتاه است نیازی نیست خودتان را درگیر آن کنید.

* به شهروندان عادی بیشتر احترام بگذارد تا کسانی که پست و مقام دارند.

* در روز حداقل پانزده دقیقه برای شناخت خود وقت بگذارد.

* از کسی سؤال خصوصی نپرسد.

* اختلاف خود با دیگران را با گفتگو حل کند.

* مبنای قضاوت در مورد انسان‌ها: ۹۵ درصد باطن و عمل آن‌ها، ۵ درصد، ظاهرشان.

* انتظارات خود را از دیگران به حداقل برساند. با توانایی‌های خود زندگی کند.

* راست‌گویی و درست‌کاری را نه صرفاً یک فضیلت فردی بلکه استوانه آفرینش بداند.

* برای کل جامعه و آینده آن تلاش کنید ؛ نه صرفاً برای گروه و یا اطرافیان خود.

* شما می توانید با عذرخواهی، فضای تنش‌ها را تخفیف دهید.

* بخش مهمی از زندگی خود را برای بجا گذاشتن میراثی ارزشمند برای جامعه، طراحی کند.

* برای هر انسانی، مستقل از اینکه چه فکری دارد و به کدام گروه تعلق دارد، ارزش انسانی قائل باشید.

* حداقل در دو کار گروهی به طور دائمی شرکت داشته باشید، برای فرونشاندن منت‌های خودتان به درد می خورد.

* شأن و منزلت خود را به مراتب بالاتر از کسانی بداند که پست و مقام و منصب دارند.

چیزی که سرنوشت انسان را می سازد؛

“استعدادهایش” نیست ،

“انتخابهایش” است …

 _{^{لطفا عضو سایت شوید}}

و از مزایای رایگان بهرمند شوید

<img alt=""

 ۹ دلیل اصل شکست خوردن در خواستگاری

زن‌ها تحمل مردان نازک نارنجی، لطیف و حساس و نازنازی را ندارند.
به گزارش امید، اگر شما هم جزو آن دسته از پسرهایی هستید که با وجود داشتن شرایط و ملزومات اولیه ازدواج هر جا که به خواستگاری می‌روید پاسخ منفی می‌شنوید این مطلب را بخوانید.


در خواستگاریهایی که به جواب «نه» می‌انجامد، گاهی اوقات پای هیچ نقطه ضعف بزرگی مثل نداشتن اخلاق پسندیده، اعتیاد، بی‌کاری و بیعاری، مخالفت و همراهی نکردن خانواده و… در میان نیست. این مسئله زمانی بغرنج می‌شود که نه فقط در یکی دو خواستگاری بلکه هر جا که خانواده پسر برای خواستگاری می‌روند با پاسخ منفی عروس و خانواده‌اش مواجه می‌شوند.

اگر شما هم جزو آن دسته از پسرهایی هستید که با وجود داشتن شرایط و ملزومات اولیه ازدواج هرجا که به خواستگاری می‌روید پاسخ منفی می‌شنوید و خودتان هم نمی‌دانید دقیقا عیب کار کجاست قبل از اینکه دچار افسردگی شوید و زانوی غم بغل بگیرید، این مطلب را بخوانید چون تا حدودی به شما کمک می‌کند متوجه نقطه ضعفتان بشوید، ضعفی که شاید پیش از این آن را چندان مهم به حساب نمی‌آوردید.

توجه نداشتن به آراستگی :

بی‌خودی به فکر برداشتن ابرو‌هایتان نباشید، چون دخترهایی که به بلوغ فکری و اجتماعی رسیده‌اند دید خوبی نسبت به پسرهایی که همچون زنان صورت خود را آرایش و پیرایش می‌کنند، ندارند. اما شما در موقعیتی هستید که نظافت و آراستگی اهمیت زیادی دارد.
این مسئله نه تنها با مردانگی منافات ندارد بلکه در گرفتن پاسخ بله بسیار مهم است. پس مطمئن شوید که نظافتتان در بهترین و کامل‌ترین وضعیت باشد.

تمیز بودن دندان‌ها اهمیت زیادی دارد و نشانه مسلم این است که شما به خودتان می‌رسید. بدبو بودن نفستان هم می‌تواند یک نشانه خیلی بد برای خانم‌ها باشد. حتماً از خوشبو کننده استفاده کنید.

ظاهر مو‌ها و لباس‌هایتان هم خیلی مهم است؛ این به آن معنا نیست که حتماً باید کت و شلوار گران قیمت تنتان کنید. فقط کافی است خوش لباس و مرتب باشید. لباس‌های کثیف باعث می‌شود نامرتب به نظر برسید. هرچه که بپوشید، پیراهن و شلوار یا تی شرت و شلوار جین، دقت کنید که تمیز باشد، پارگی نداشته باشد و مناسب یک جلسه خواستگاری باشد.

ناامید بودن :

خانم‌ها می‌توانند یأس و نومیدی شما را به خوبی تشخیص دهند. نومیدی اعتماد به نفس شما را می‌گیرد و موجب اضطراب و استرس زیاد می‌شود. این در نظر خانم یک نقطه منفی است و به یک «نه» محکم می‌انجامد. زمان‌هایی هست که این نومیدی می‌تواند خود را نشان دهد، بنابراین باید قبل از اینکه اتفاق بیفتد آن را تشخیص دهید و از آن جلوگیری کنید.

نداشتن چشم انداز برای زندگی :

18 توصیه مهم – آقایان بخوانند

1. در مقابل همسر خويش, گرفتاري هاي روزانه و حوادث تلخ و ناگوار زندگي را با اخم و چهره عبوس مطرح نکنيد.

.

.

.

2. هديه دادن مهرو محبت را زياد مي‌کند؛ به مناسبت هاي مختلف براي همسر خود هديه اي هر چند کوچک خريداري و با چهره اي شاد و خندان به او تقديم کنيد.

.

.

.

3. چنانچه کمبودي در منزل مشاهده مي‌شود, با کمال محبت و خوشرويي تذکر دهيد.

.

.

.

4. در حضور همسر خود, به هيچ وجه از زنان ديگر تمجيد نکنيد و توانايي هاي آنا را به رخ او نکشيد.

.

.

.

5. به بستگان همسر خود مانند پدر و مادر و ساير اقوام وي احترام بگذاريد و براي دعوت آنان به خانه خود, قبل از همسر خود اقدام کنيد.

.

.

.

6. هيچ وقت از معاشرت همسر خود با بستگان صالحش جلوگيري نکنيد و در معاشرت و ديد و بازديد با بستگان وي پيشقدم باشيد.

.

.

.

7. با بستگان خود نزد همسرتان در گوشي نجوا نکنيد.

.

.

.

8. هيچ گاه همسر خود را به ويژه نزد بستگانش تحقير نکنيد؛ توهين و بي احترامي به همسر از صفا و صميميت در زندگي زناشويي مي‌کاهد.

.

.

.

9. هيچ گاه خود را برتر از همسر خود معرفي نکنيد. سعي کنيد “من” و “تو” در زندگي زناشويي نباشد کلمه “ما” زندگي را گرم و لذت بخش مي‌کند

.

.

.

10. وقتي که همسر شما عصباني است, او را با مهر و محبت آرام کنيد.

.

.

.

11. براي رفتن به مهماني و گردش, سعي کنيد همراه فرزندان و همسر خود باشيد و پيشنهاد همسر خود را در اين مورد به علت خستگي و کار رد نکنيد.

.

.

.

12. امتيازات اجتماعي؛ فرهنگي و اقتصادي فاميل خود را در صورتي که با همسر شما فاصله اجتماعي و طبقاتي دارند مطرح نکنيد.

.

.

.

13. کارهاي همسر خود, هر چند کوچک را تحسين کنيد. تمجيد و ستايش زن به علت روح لطيف و مهرباني که دارد, کليد کاميابي در زندگي زناشويي است.

.

.

.

14. در قبال همسر خود, در امور مختلف قدرت نمايي نکنيد.

.

.

.

15. زحمات و هزينه هايي را که براي پذيرايي خويشاوندان همسر خود صرف مي‌کنيد, هيچ گاه بر زبان نياوريد.

.

.

.

16. همسر خود را در خانه محصور و محدود نکنيد و وي را از دست يابي به شادي ها محروم نسازيد.

.

.

.

17. شادي و خنده هاي خود را در محل کار خود به جا نگذاريد و فراموش نکنيد که همسر شما در خانه هم نيازمند شادي و خنده هاي شماست.

.

.

.

18. کمک کردن در انجام کارهاي منزل را فراموش نکنيد و بدانيد همان مقدار که شما در خارج از منزل خسته مي‌شويد, زن هم در منزل از کارهاي خانه خسته مي‌شود و نازمند مساعدت و قدرداني است.